سرزمین مادری

اینجا ایران است ، سرزمین مادری

سرزمینی که همه چیز بوده و اکنون هیچ نیست .

سرزمینی که روشنفکرهایش باید مذهبی باشند تا در زندان نباشند

سرزمینی که سیاستمدارانش باید در خط خمینی باشند و هر چند روز یک بار اعلام کنند تا در مسیر سران فتنه قرار نگیرند

سرزمینی که زندگی جوانانش در س-ک-س و هرچه که به آن مربوط است خلاصه میشود

سرزمینی که  وبلاگ هایش با رنگ سیاه ، بوی تعفن مرگ ، عشق های کثیف و پوچ انگاری مزین شده

سرزمینی که برای مرگهای هزار سال قبل ماتم میگیرد و برای امامی که وجود ندارد میلاد

سرزمینی که در کوه و کوچه و دشتش فرقی ندارد در میان شیعیان باشی یا سنی ها امام زادگانی دارد که همه چیز می بخشند

مهم نیست که بی خدا باشی زیرا که خدا را نیز می بخشند

سرزمینی که پسرانش در طلب کمتر شدن دوران خدمت وارد شجره طیبه(بسیج) میشوند و هنگامی خود را در می یابند که تا زانو در خون هموطنانشان فر رفته اند

سرزمینی که دخترانش در طلب نان فاحشه میشوند و در هنگام ازدواج با چند بخیه باکره

سرزمینی که آب و نان و برقش را ازصدقه سری دولت دارد و سیل و زلزله و مصیبت را از گناهان مردمش

سرزمینی که بیشتر از همه سرزمین ها دشمن دارد ، آنقدر دشمن دارد که از دوستانش نیزانتظار دشمنی

اینجا یزد است ، دارالعباده ایران

شهری که  دارالعباده است اما مردمش در رفاقت به دنبال پول اند و پول را در راه پس انداز خرج میکنند !

شهری که دارالعباده است اما مردانگی در بوی تعفن بدن حمام نرفته و چهره رنجیده و چرک زده است ، گویی هرچه کثیف تر ، مرد تر

شهری که دارالعباده است امانصف مردمش در پی وصول طلب خود از نصف دیگرند

شهری که دارالعباده است اما مردانش در راه  س-ک-س از جان نیز مایه میگذارند ، گاهی در طلبش چنان حقیر و خوار می شوند  که گویی سعادت و کمال بشری را میجویند در حالی که انسانیت را قی میکنند