بابا قهرمانه

یادش  بخیر بچگی . چقد همه چی خوب و آروم بود . از صبح که بیدار میشدم تنها کاری که باید میکردم بازی و شیطنت بود .

از خونه که که میخواستم برم بیرون در قفل بود .

" مامان درو باز کن میخوام برم بازی کنم ، آفرین "

"کجا میری ؟ از آپارتمان نری تو خیابون ها ، وگرنه اون پیرزنه که کلیه بچه ها رو میفروشه میندازتت توی گونی و میربتت ! "
" نه ، با فرهاد و پروانه میریم تو پارکینگ توپ بازی "

چقد دلم واسشون تنگ شده . اصلا نمیدونم کجان ؟ چیکار میکنن . خیلی دوستشون داشتم . هنوز که هنوزه دلتنگشون میشم .

وقتی میرفتیم و قایم باشک بازی میکردیم ( که اون وقتا من بهش میگفتم قایق موشک )! چه ترسی داشت اون موقع که زیر راه پله ها کز میکردم و صدای ضربان قلبمو که مثل گنجیشک میزد میشنیدم ، (خدایا پیدام نکن ! خدایا آفرین !) .

عشمون این بود که از بالای آپارتمان یه چیزی پرت کنیم پایین . چشم مامانمو که دور میدیدم نوارهای قرآنش رو میشکستم و نوار داخلش رو در میاوردم . وای که چه حالی میداد وقتی از بالا ولش میدادیم پایین . چه خونی به جیگر مامانم میکردم . یه بار یه میله پیدا کردم و کردمش تو پریز کولر که لق شده بود . دو متر پرتم کرد عقب . مامان بیچارم که تو آشپزخونه بود فیوزهای بالای سرش جرقه زدن و پرید منو بلند کرد و بهم آب قند داد . از ترس زحله ترک شده بود .ولی من از برق گرفتگی نترسیده بودم ، تازه یه جورایی خوشمم اومده بود ، 10 دقیقه بعد میله رو دوباره پیدا کردم و دوباره من بودم ، میله ، پریز برق و یه مادر وحشت زده ....

بزرگ ترین خواهشم گرفتن یه بیست تومنی از مامانم بود تا برم باهاش بستنی بخرم . بزرگ ترین آرزوم این بود که وقتی با بابام میرفتیم نونوایی انقدر قدم بلند شه که بتونم داخل نونوایی رو ببینم

 " بابا بذارم بالا میخوام ببینیم "

" داخل نونوایی که چیزی نداره ، چیو میخوای ببینی؟ برو بشن اون جا " و به سکوی بغل نونوایی اشاره میکرد

" نه بابا آفرین میخوام ببنیم ، بذارم بالا آفرین بابا "

 انقدر میگفتم که مجبور میشد بلندم کنه و بذازتم روی پیشخون نونوایی . چه حس خوبی داشت . چه خنده مغرورانه ای میکردم .

وقتی مامانم رو با کارام ذله میکردم بابام که میومد خونه در گوشی بهش میگفت تا دعوام کنه . بابام هم سر سفره که مینشست یه قیافه جدی به خودش میگرفت و میگفت " محمد حسن بیا اینجا ببینم . کلاغا بهم خبر دادن که امروز شیطونی کردی ، ها ؟ "

از ترس پشت سر مامانم قایم میشدم و هیچی نمیگفتم ، شاید یادش بره اینجام . اون موقع بابا چقد ترسناک بود .

اون موقع  که داشتیم از خونه عموم بر میگشتیم خونه خودمون از پارس کرن یه سگ که داشت میدوید سمتمون خیلی ترسیدم و شروع کردن به گریه کردن . بابا یه سنگ پرت کرد سمت سگه و فراریش داد . اون موقع بابا یه قهرمان بود .

وقتی میرسیدیم خونه رو صندلی عقب ماشین خودمو به خواب میزدم تا بابا بغلم کنه و ببرتم تو رخت خوابم . بابا بازم گولت زدم .

یادش بخیر

 اون موقع ها که هنوز بلد نبودیم دروغ بگیم

 اون موقع ها که هنوز نمیدونستیم با نگاه هرزه و کثیف هم میشه دخترا  رو دید

 اون موقع ها که هنوز نمیدونستیم چه جوری بوجود اومدیم

 اون موقع ها که هنوز نمیدونستیم کلاه قرمزی چه جوری میره تو تلویزیون

اون موقع ها که هنوز نمیدونستیم قرار چه بدبختیهایی بکشیم

اون موقع ها که نمیدونستیم بزرگ شدن چه رنج برزگیه تا هر روز آرزوی زودتر بزرگ شدن نکنیم

یادش بخیر .